πρικορριζικό(ν)

Ν

(στον Ερωτόκρ.) πικρό, κακό ριζικό, ατυχία («θέλει σε κείνον τον καιρό το πρικορριζικόν του», Ερωτόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πικρός, με μετάθεση τού -ρ- + ριζικό].